no to i tak by wyszła Miećkówka

Ja zaczęłam z Chmielewską od książki z biblioteki, a potem to już poszło; był taki moment, kiedy było mnie wreszcie stać, że kupowałam jedną po drugiej i oczywiście czytałam, mój mąż chodził i mówił: ta kobieta pisała to kilkadziesiąt lat, a ty przeczytasz to w miesiąc, to profanacja. Oczywiście z tym miesiącem to przesada .

Mając około 14 lat przeczytałam "Całe zdanie nieboszczyka". A potem nie pamiętam co było - chyba przerwa i "Zwyczajne życie". Następnie namiętnie kupowała co było i czytałam, dlatego dzisiaj mam ich dość dużo. I dobrze, bo gdy dopada depresja ( a powodów racjonalnych brak) to jest jedyne lekarstwo

Hmmmm.... moje pierwsze spotkanie to cykl z Janeczką i Pawełkiem (rodzice mi kupili na jakiś prezent imieninowy czy cuś, jak byłam mała). Później Tereska i Okrętka. Dorastałam z Chmielewską. No a później kupowałam już sukcesywnie kolejne, które wychodziły.

Ja tak jak już wspomniałam gdzie indziej zaczęłam od Złotej muchy, bo mi się okładka spodobała męczyłam, męczyłam, ale przeczytałam. Odniosłam do biblioteki i pani powiedziała, że są jeszcze inne książki tej autorki. Druga była Krowa. Od tamtej pory biegałam po wszystkich bibliotekach jakie były mi dostępne i czytałam wszystko co mi w ręce wpadło. Kilka lat temu kupiłam sobie Nieboszczyka, ale gdzieś mi przepadł a teraz staram się, pomimo braku czasu czytać chociaż jedną na dwa miesiące, no i uzupełniać moją kolekcję

A ja nie wiem od czego zaczelam - pojecia nie mam. Jesli juz tego tu nie pisalam, to pisze

Skądś u nas w domu była "Tajemnica", mama mi ją podsunęła do przeczytania i przepadłam...

no piekny sposob zastartowania!!! (dla mnie Tajemnica jest ksiazka number one! )

Dramat rozpoczął się banalnie, w liceum koleżanka pożyczyła mojej jakże skromnej osobie "Wszyscy jesteśmy podejrzani" i tu nastąpił mój koniec Od tej pory najpierw okupacja biblioteki, a jak już miałam możliwość to kupowanie wszystkiego co się ukaże. Dziecięciu od dzioba odbiorę, a kolejną książkę ukochanej autorki kupię Na szczęście dla dziecięcia nie ukazują się zbyt często, inaczej musiałoby ciężarki po kieszeniach nosić, aby gonie zwiało.

Hihi, ja w osiedlowej bibliotece wszystkie książki Chmielewskiej jakie tam się znajdowały wypożyczałam po 4-5 razy w ciągu np. dwóch lat, bibliotekarki baaardzo dziwnie się na mnie patrzyły...

Vna na mnie tez sie dziwnie patrza, bo w bibliotece jestem od 6 roku zycia a przynajmniej od 10 ile razy jestem to cos chmielewskiej biore. Teraz poluje na wiekszy kawalek swiata ale nie umiem trafic

Ja moge Ci pozyczyc

Moją pierwszą książką była "Zapalniczka" później już poleciało wszystko po kolei. Postanowiłam przeczytać całą kolekcję.

i dobrze, bo cala reszta jest duzo, duzo lepsza niz Zapalniczka!!!

ha! a jednak sa osoby ktore po Zapalniczce sie nie zniechecaja haha! brawo Angelika!