http://chmielewska.pl/index.php?name=PN ... 4a6430ac9e

odkopuje stary temat: ja pierwszy raz w szkole podstawowej, przeczytalam juz prawie cala biblioteke szkolna i wlasnie dostawe "nowych" ksiazek dostalismy i kochana pani Mazur (bibliotekarka) dala mi "Skarby". Po latach (chyba jakos 6/7 klasa)sasiadka dala mi "Wszystko czerwone" no i.. trwa do dzis!

Ja juz pisalam-jako pierwsza przeczytalam <Upiorny>, w 4 lub 5 klasie podstawowki. Poplakalam sie ze smiechu.

dostałam od koleżanki książkę bez okładki, już częściowo strony się rozklejały, powiedziała, że to taki kryminał. na szczęście był tytuł i nazwisko autorki- całe zdanie nieboszczyka to było. a ja miałam 12 lat. o 3 godzinie w nocy moja mama przyleciała do pokoju ze strachem- co mi sie stało, że tak rżę w środku nocy. potem sama czytała i ryczała ze śmiechu.

ja zaczełam w wieku lat 14 od Wszyscy jesteśmy podejrzani... tez sięgnęłam jako po kryminał - i wpadłam po uszy, potem już posżło piorunem!

a wiecie ze ja nei pamietam, ani kiedy ani jaka ksiazke przeczytalam pierwsza

"Alle rot"" w biurze jako stażystka zostałam wykończona zabójczym śmiechem starszej (duzo) koleżanki. która czytała wszędzie... w kibelku, na korytzrzu, przy biurku (udając, ze pracuje i dusząc się ze smiechu)>
Zaraziła mnie
przypomniało mi sie.. W 1985 roku!!!!

Mnie w liceum poleciła bibliotekarka, która na tyle się już do mnie przyzwyczaiła że wpuszczała mnie między regały zebym sobie wybrała cos do czytania (normalnie szukało się w katalogu i podawało sygnaturę, albo wyciągało szufladkę i pokazywało paluchem "to chcę") Kiedy juz przeczytałam chyba wszystkie kryminały z półki zaproponowała Chmielewską i od tamtego czasu czytam.

ja dostalem klina w lapke, w wieku chyba 12 chyba, od mamuni i milosc wyrosla we mnie niesamowita, od tamtej pory wiekszosc ksiazek po pare razy przeczytane, jednak warto cos takiego w tak mlodym wieku dostac zycie ma sie weselsze od pierwszego kopa

Ja zapadlam na Chmielewską,w szkole podstawowej,a zaczęło się od ''Zwyczajnego życia'',pożyczyła mi koleżanka jak byłam chora,a potem poleciało i leci do dziś

Chyba odświeżę nieco temat. "Zwyczajne życie" poleciła mi bibliotekarka, widząc moją minę przy półce z literaturą młodzieżową/dziecięcą, jak mi się już wszystkie dostępne w bibliotece książki Nizurskiego skończyły. Przeczytałam i wpadłam. Do tej pory mam sentyment do Tereski i Okrętki... Tak byłoby jeszcze fajnie poczytać o nich coś nowego

ale ile dziewczyny miałyby teraz lat?? juz pewnie mężate i dzieciate są

no one juz wtedy w wieku "tuz przedmezatym" byly

muszę sobie kiedys je przypomnieć, bo mi ich brakuje

mam je jeszcze prawie na swiezo: jakies 3 miesiace temu czytalam je , po latach, i musialam stwierdzic, ze duzo zapomnialam